Ahilyanagar News: अहिल्यानगर- जवळा येथील ग्रामीण भागात पेरणीचा हंगाम सुरू झाल्याने शेतकऱ्यांच्या आर्थिक गरजा वाढल्या आहेत. बी-बियाणे, खते आणि फवारणी औषधांसारख्या शेतीच्या गरजांसाठी शेतकरी सोने-चांदीचे दागिने गहाण ठेवत आहेत किंवा त्यांची मोड करत आहेत. स्थानिक सराफ व्यावसायिकांच्या मते, यंदा सोने-चांदी मोडण्याचे प्रमाण गेल्या वर्षीच्या तुलनेत १० टक्क्यांनी वाढले आहे. उच्च बाजारभावांमुळे शेतकऱ्यांना मोडलेल्या दागिन्यांतून चांगला परतावा मिळत असला, तरी अनेकजण कमी व्याजदराच्या सुवर्ण तारण योजनांकडे वळत आहेत.
पेरणीच्या हंगामातील आर्थिक संकट
पेरणीचा हंगाम हा शेतकऱ्यांसाठी आर्थिकदृष्ट्या सर्वात खर्चिक काळ असतो. बी-बियाणे, खते, फवारणी औषधे आणि शेतीसाठी लागणारी इतर साधने यांचा खर्च मोठा असतो. जवळा येथील शेतकऱ्यांना या खर्चासाठी तात्काळ पैशांची गरज भासते, परंतु बऱ्याचदा त्यांच्याकडे रोख रक्कम उपलब्ध नसते. अशा परिस्थितीत शेतकरी आपल्या घरातील सोने-चांदीचे दागिने गहाण ठेवतात किंवा त्यांची मोड करतात. यंदा सोने-चांदीच्या उच्च बाजारभावांमुळे दागिने मोडून मिळणारी रक्कमही वाढली आहे, ज्यामुळे शेतकऱ्यांना शेतीच्या गरजा भागवणे शक्य होत आहे. स्थानिक शेतकरी नागेश जाधव यांनी सांगितले की, त्यांनी घरातील थोडे सोने मोडून पुरेशी रक्कम उभी केली, ज्यामुळे त्यांच्या पेरणीच्या गरजा पूर्ण झाल्या.
सुवर्ण तारण योजनेची वाढती लोकप्रियता
सोने-चांदी थेट मोडण्याऐवजी अनेक शेतकरी आता बँका आणि खासगी फायनान्स कंपन्यांनी पुरवलेल्या सुवर्ण तारण योजनांकडे वळत आहेत. या योजनांमुळे शेतकऱ्यांना कमी व्याजदरात कर्ज मिळते आणि दागिन्यांचे मूळ स्वरूपही जपले जाते. शेतकरी हनुमंत मोहळकर यांनी सांगितले की, त्यांनी बँकेत दागिने तारण ठेवून कर्ज घेतले आणि बी-बियाणे खरेदी केले. पुढील हंगामात कर्जाची परतफेड करून ते दागिने परत घेणार आहेत. या योजनेचा फायदा असा आहे की, शेतकऱ्यांना तात्काळ आर्थिक आधार मिळतो आणि त्यांचे मौल्यवान दागिनेही सुरक्षित राहतात. स्थानिक सराफ व्यावसायिक ओमप्रकाश कथले यांनी नमूद केले की, अनेक शेतकरी आता दागिने मोडण्याऐवजी तारण ठेवणे पसंत करत आहेत.
सोने-चांदीचे वाढते बाजारभाव
यंदा सोने-चांदीचे बाजारभाव तुलनेने जास्त असल्याने शेतकऱ्यांना दागिने मोडून किंवा गहाण ठेवून चांगली रक्कम मिळत आहे. स्थानिक सराफ व्यावसायिक शिवानंद कथले यांनी सांगितले की, उच्च भावांमुळे थोडेसे सोने मोडूनही शेतकऱ्यांना मोठी रक्कम मिळते, ज्यामुळे त्यांच्या शेतीच्या गरजा भागवणे सोपे झाले आहे. यामुळे पेरणीच्या हंगामात सराफ व्यवसायातही वाढ झाली आहे, आणि दागिन्यांचे व्यवहार १० टक्क्यांनी वाढले आहेत. मात्र, उच्च भावांमुळे शेतकरी अधिक विचारपूर्वक निर्णय घेत आहेत. काहीजण थोडेसे सोने मोडून गरज भागवतात, तर काहीजण संपूर्ण दागिने तारण ठेवून कर्ज घेणे पसंत करतात.
सोने-चांदी आर्थिक संकटात आधार
ग्रामीण भागात सोने-चांदी हे केवळ दागिन्यांपुरते मर्यादित नसून, ते एक महत्त्वाचे आर्थिक साधन आहे. पेरणीच्या हंगामात शेतकऱ्यांना तात्काळ पैशांची गरज भासते तेव्हा सोने-चांदी त्यांच्या आर्थिक संकटांचा आधार बनते. ओमप्रकाश कथले यांनी नमूद केले की, शेतकरी पेरणीच्या काळात सोने-चांदी मोडतात आणि पीक विक्रीनंतर पुन्हा दागिने खरेदी करतात. हे चक्र ग्रामीण भागातील अर्थव्यवस्थेला चालना देते आणि स्थानिक बाजारपेठांमधील व्यवहारांना गती देते. याशिवाय, सुवर्ण तारण योजनांमुळे शेतकऱ्यांना आता कमी व्याजदरात कर्ज मिळण्याची सुविधा मिळाली आहे, ज्यामुळे त्यांचा सोने-चांदीवरील अवलंब वाढला आहे. यामुळे ग्रामीण अर्थचक्रात सोन्याचे स्थान आणखी मजबूत झाले आहे.
