Farmer succes story : आपल्या देशातील शेतकरी बांधव (Farmers) फार पूर्वीपासून पशुपालन (Animal Husbandry) करत आले आहेत. आपल्या शेतकरी बांधवांना प्राण्यांबद्दल ओढ पाहायला मिळते.
भारतात मोठ्या प्रमाणावर पशुपालन होण्याचे अजून एक कारण म्हणजे हवामान. देशातील हवामान पशुना अनुकूल असल्याने देशात पशुपालन मोठ्या प्रमाणात केले जाते. देशातील शेतकरी बांधव पशुपालन करून आता करोडो रुपये कमवत आहेत.
आज आम्ही तुम्हाला हरियाणा राज्यात राहणाऱ्या नरेंद्र आणि लोकेश या दोन दोस्तांनी शेळीपालन (Goat Farming) करून कशा पद्धतीने करोडोची उलाढाल केली याविषयी सांगणार आहोत. चला तर मग जाणुन घेऊया दोन दोस्तांची यशोगाथा.
आर्मी स्कूल मध्ये शिक्षण
नरेंद्र आणि त्याचा मित्र लोकेश हे हरियाणा राज्यातील महेंद्रगड जिल्ह्यातील मौजे नारनौलचे रहिवासी आहेत. दोघेही लहानपणापासूनचे कट्टर मित्र आहेत. दोघांनीही आर्मी स्कूलमधून प्राथमिक शिक्षण पूर्ण केले.
त्यानंतर नरेंद्रने बीटेक केले आणि त्याचा मित्र लोकेशने एमसीए पूर्ण केले. दोघांमध्ये इतकी घट्ट मैत्री आहे की त्यांनी एकत्र राहूनच पदवी पर्यंतचे शिक्षण पूर्ण केले.
नोकरीं करावी लागली
नरेंद्रने सांगितले की, जेव्हा तो आणि त्याचा मित्र लोकेश यांनी पदवीचे शिक्षण पूर्ण केले तेव्हा त्या दोघांनाही व्यवसाय करायचा नव्हता. दोघांनाही नोकरीं करायची होती. यामुळे पदवीचे शिक्षण पूर्ण झाल्यानंतर त्यांनी नोकरी करण्यास सुरवात केली.
नोकरीं देखील चांगली होती अन ते नोकरीतून लाखो रुपये कमवत होते, पण दोघांनीही आपापल्या परीने काहीतरी जरा हटके करण्याचा प्लॅन केला. मग काय दोघांनी चांगला विचार केला अन शेळीपालन सुरू केले.
शेळ्यांसाठी शेडची निर्मिती
नरेंद्र सांगतात की, जर कोणी शेळीपालनाचा विचार करत असेल, तर सर्वप्रथम त्यासाठी मोठी जागा असणे आवश्यक आहे. नरेंद्र आणि लोकेश यांनीही पहिल्यांदा शेळीपालनासाठी सुमारे 3.5 एकरचा परिसर तयार केला.
ज्यात त्यांनी दीड एकर जागा शेळ्यांसाठी आणि 2 एकर जमीन शेळ्यांच्या हिरव्या गवताच्या उत्पादणासाठी राखीव ठेवली.
शेळ्यांसाठी स्वतःचा चारा
एवढा मोठा कॅम्पस असल्याने नरेंद्र आणि लोकेश यांना इतरांवर अवलंबून राहावे लागत नाही. तो स्वतःच्या आवारात हिरवे गवत उगवतो आणि शेळ्या चारतो.
हे गवत पूर्णपणे सेंद्रिय आहेत. ते कोणत्याही प्रकारचे खत वापरत नाहीत. हिरव्या गवताबरोबरच कोरडा चाराही शेळ्यांना दिले जातात. म्हणजेच शेळ्या चारण्यासाठी त्यांना इतरांवर अवलंबून राहावे लागत नाही.
नरेंद्र आणि लोकेश यांच्या फार्ममध्ये जेवढ्या शेळ्या आहेत, त्या सर्व तोतापुरी जातीच्या शेळ्या आहेत. ते म्हणतात की ही जात एक विशेष प्रकारची जात आहे जी सोचित सिरोचित आणि तोतापुरी जातीला क्रॉस करून संकरित केली जाते.
या जातीच्या शेळ्या-मेंढ्या लवकर मिळत नाहीत, असे त्यांचे म्हणणे आहे. त्याची मागणी जास्त असली तरी सर्वत्र त्याचा अभाव आहे. नरेंद्र आणि लोकेश यांनीही या विषयावर अभ्यास केला आहे. यामुळे त्यांनी या जातीच्या बकरीचे पालन सुरु केले.
हजाराहून अधिक शेळ्या
त्यांच्या गोटफार्ममध्ये एक हजाराहून अधिक शेळ्या-मेंढ्या आहेत. त्यांनी आपल्या गोट फार्मला यदुवंशी गोट फार्म असे नामकरण केले आहे. पूर्वी त्यांच्या गोट फार्ममध्ये संख्या 500-600 होती पण आता शेळ्यांची संख्या झपाट्याने वाढत आहे. तसे, त्यांनी बांधलेल्या गोट फार्ममध्ये 3000 पर्यंत शेळ्या ठेवल्या जाऊ शकतात.
कोट्यावधीची उलाढाल
यदुवंशी गोट फार्मच्या नफ्याबद्दल बोलायचे झाले तर आज नरेंद्र आणि लोकेश शेळ्यांचे मांस विकून आणि शेळ्यांचे दूध विकून वर्षाला करोडोंची कमाई करत आहेत. शेळीच्या लेंडीपासून निर्मित लेंडी खतही तो विकतो, ज्याची किंमत शेणाच्या प्रति ट्रॉली 2000 रुपयांपर्यंत आहे.
यातून त्यांना चांगली कमाई होते. हे खत म्हणून वापरले जाते जे शेतासाठी खूप फायदेशीर आहे. निश्चितचं या दोन मित्रांनी मिळवलेले हे यश इतर पशुपालक शेतकऱ्यांसाठी प्रेरणा देणारे आहे.
