श्रावण महिना आला की हवेतच सण-उत्सवांची गोडसर झुळूक दरवळू लागते. हरियाली तीज असो किंवा रक्षाबंधन, या दोन्ही सणांमध्ये एक खास गोड पदार्थ आपल्या आठवणींमध्ये जागा करून बसतो, तो म्हणजे घेवर. मुलीच्या सासरी पाठवण्याचा क्षण असो की भावाला राखीच्या दिवशी गोड तोंड करण्याचा सोहळा, घेवरशिवाय या क्षणांची पूर्णता होतच नाही. पण या सणाच्या गोड वातावरणात जर भेसळयुक्त घेवरचा शिरकाव झाला, तर आपल्या प्रेमाची आणि सणाची गोडीच हरवते.
आजकाल बाजारात सणांमध्ये मिठाईचा साठा वाढतो तेव्हा भेसळदेखील तितक्याच वेगाने वाढलेली दिसते. घाईत घेतलेली मिठाई किती शुद्ध आहे, याकडे लक्ष न दिल्यास आपल्या आरोग्यावरही परिणाम होऊ शकतो. त्यामुळे खरे आणि नकली घेवर यामधील फरक समजून घेणं अत्यंत गरजेचं आहे.
घेवरचा रंग
सर्वप्रथम, घेवरचा रंग त्याची खरी ओळख सांगतो. जो घेवर खर्‍या तुपात तळलेला असतो, त्याचा रंग गडद पिवळसर किंवा नारिंगीसर दिसतो. हा रंग नैसर्गिकरीत्या तयार होतो. तुपात तळणं आणि साखरेच्या पाकात बुडवणं यामुळे. पण जर घेवर अतिशय उजळ पिवळा किंवा कृत्रिम भासणारा असेल, तर शक्यता आहे की त्यात रंग मिसळले गेले असतील.
सुगंध
त्यानंतर लक्ष द्या त्याच्या सुगंधाकडे. देशी तुपात बनवलेला घेवर एका विशिष्ट सुवासाने दरवळतो. तो सुगंध केवळ तुपाचा नसतो, तर पारंपरिकतेचा आणि घरगुती चवचिंतनेचा असतो. अशा घेवरला चिकटपणा कमी असतो, कुरकुरीतपणा अधिक. उलट, भेसळयुक्त घेवर मध्ये चिकटपणा जाणवतो आणि त्यात एक कृत्रिम गंधदेखील येतो.
गोडपणा
शेवटी, गोडपणाकडे बघा. खरा घेवर जेव्हा तोंडात जातो, तेव्हा त्याची गोडी सौम्य, सरस आणि कुरकुरीत असते. जर त्यात किंचितही कडूपणा, उग्र गोडपणा किंवा रासायनिक चव येत असेल, तर तो घेवर नकली असण्याची शक्यता असते.
या छोट्या पण महत्वाच्या संकेतांवर लक्ष दिल्यास आपण आणि आपल्या कुटुंबियांचा सण निखळ आनंदात आणि सुरक्षिततेत साजरा होऊ शकतो.
